Aama

आमाप्रति

-BhpAch

प्राणदाता उनी, सृष्टिकर्ता उनी

त्याग र आशाको पराकाष्ठा उनी

सभ्यता साथमा संस्कारको पनि

महासिन्धु तीनै करुणाको पनि ।

शब्दमा नअटाउँने ती हुन् आमा

सन्तानको खुसी खोज्ने ती हर्क्षेण

निस्वार्थ प्रेमको प्रतिमूर्ति तिनी

अर्जुन हामी हौँ कृष्ण भईन् तिनी ।

आभा यस्तो बोकी ज्योति फैलाउने 

काँडाका माझमा फूल फुलाउने

रचनाको पनि रचना गर्भ ती

छैन घमण्ड र आडम्बर केही ।

ठूलो बोली सहिन्‌ त्यो झर्काइ सहिन्

कति खत् लाग्दा ती शब्द बिर्सिदिईन्

इज्जत लाजको सन्तानले केही 

मानमर्दन केही नगर्दा पनि

आशावादी भई आशिष दि'रहिन्

आँसु लुकाई त्यो हाँसो छरिरहिन् ।

टिलपिल आँखा भक्कानिएको मन्

खुल्न काँ पाउँदो हो म मात्तिएर झन्

यस्ता यी सम्झिँदा कैयौँ कुराहरू

अै'ले टाढा भयौँ, पश्चाताप् मा म छु ।

बाँच्न मिल्ने भए, फेरी बाँच्ने थिएँ

मन नदुख्ने गरी म बोल्ने थिएँ ।

जे हुनु भैगयो, अै'ले बुझ्दै छु म

आजैदेखि आमा गर्छु समर्पण 

शिर ठाडो अनि नेत्र चम्किने छ

आमाको मुहार खुसीले बल्ने छ

आमाले चाहेको त्यो बेलाको छोरो

जन्मिएँ भैकन, आमाको त्यो छोरो ।

टिलपिल आँखा हुने छैनन् अब 

हर्षले रसाउँने छन् है ती अब

भक्कानिएर गाँठो परेको मन

सगैँ फुकाउँला नदुखाईकन ।

अबदेखी,

प्रेम भक्ति अनि श्रद्धाले पूर्ण भै

आमा आमा जपी आमा मै लिप्त भै

दुरीले टाढीएता पनि के भो र !

मन मस्तिष्कमा आमाकै चिन्तन ।

- स्रग्विणी छन्द