एक साँझ र सँगसँगै उठेका भावनाका छालहरू

अघि साँझ म ईभीनिङ वाकको लागि यू.एन पार्क हुँदै बागमती पुल, जसले ललितपुर र काठमाडौं छुट्याएको छ, हुँदै जाँदै गर्दा देखेको बागमतीको दृश्यले, सुनेको त्यो कोलाहलले शान्त हुन खोजेको मेरो मनलाई झन बिचल्लित तुल्याएको थियो र त्यस यात्राको क्रममा उठेका मेरा भावनाहरूलाई काव्यिक शैली दिन खोजेँको थिएँ तर मेरो छान्दिक उद्देश्य भने पुरा हुन सकेन र यो कुन छन्द ? कुन छन्द ? भन्ने जस्तो भएको छ । मिलाएर पढिदिनु होला र कमेन्ट पनि गर्नूस् ल😇😇🙂🙂

एक साँझ र सँगसँगै उठेका भावनाका छालहरू

छु घुम्दै आज साँझ म, बागमतीको छेउमा

चिसो हावा लिएर, स्वस्थ हुने आशमा

आउँदैन‌ पटक्कै, पानीको त्यो कल्कल

पानीको त्यो दुर्गन्ध, आउँछ सँगै घ्यार्घ्यार ।

बाटो हिँड्ने मानिस, बसून भन्ने ध्येयले 

नदीको त्यो किनार, बन्दै छ है सुमार्ग

योजना हो सौन्दर्य, नदीसँगै बगाउने 

बिडम्बना भनौँ के ? बग्दै छ है गनाउने ।

नदीको त्यो छेउलाई, बनाउने हो सुन्दर

नदी छेउको स्वच्छता, गर्छौं हामी स्वागत 

तर भित्र चर्पीको, छोडेर त्यो फोहोर

मात्र बाहिर पोतेर, हुन्छ के त्यो सुन्दर ?

इज्जत गरी नदीको, बुझी आफ्नो कर्तव्य

गरौँ सफा सकेको, नगरौँ है फोहोर 

गाडी चढेँ भन्दै भन्दै, कारबाट फोहोर

नफालौँ है यसरी, नदी छेउमा बसेर

यती पनि भन्न पर्ने, हामी कस्तो मानव ? 

बुझी बुझी नबुझ्ने, हामी कस्तो बुझ्झक ? 

- BhpAch 

2079/10/22