नेपाली उखानहरू

• फाली काटी, सियो न करूवा।
• यसो उसो, सबै कुरो पैसो।
• जहाँ मन शुद्ध, त्यहीँ तिर्थ।
• जहाँ गाह्रो, त्यहीँ उपाय।
• टक्का नभए, पक्का हुदैन।
• भकारीमा लामु, लाएर हुदैन।
• कमाउनले खादैन, खानेले कमाउन सक्दैन।
• बिरालो गयो, मुसाको राज।
• दिने भन्दा दिलाउने ठूलो।
• जुक्ती जाने, मुक्ती पाइन्छ।
• निद्रा नलाग्दाको रात लामो।
• किरालाई भन्दा डोबलाई हतपत।
• घरसल्लाह, गाउँलेको रिस।
• काठ ताछे मसिनो, कुरा ताछे खस्रो।
• मन आफ्नो चिन्नु, मानिस पराई चिन्नु।
• पर्खिन गाह्रो, सहन साह्रो।
• कसौडी पाक्यो,भात काच्चै।
• बाटो बिराएका मान्छे पनि बाटैमा भेटिन्छन्।
• मनको ऐना, मुख।
• दुई पाथीको उब्जाउ छैन, मुरी मुरीको धाक।
• तौलेको रासन, पुराउनको शासन।
• परिबन्धले लखेटेपछि कोही आफ्नो हुँदैन।
• दौडिएको घोडालाई कोर्रा नहान्नु।
• उखेलेको मूला फेरी रोप्यो भने सर्दैन।
• काम कुरो एकातिर कुम्लो बोकी ठिमी तिर।
• मल, जल र हलले खेती सप्रन्छ।
• बाङ्गो काठ र चुच्चो मानिस कहिँ पनि मिल्दैन।
• थुनेको पानी र सुनेको कुरामा विश्वास नगर्नु।
• बट्टाको पीठो, अति नै मीठो।
• आधा जानकारी खतराजनक हुन्छ।
• गास छोड्नु, वास नछोड्नु।
• जुन रूखको फल खानु, त्यसै रूखको जरो खन्नु।
• घरको कुरा वन, वनको कुरा घर।
• साउनमा पाखी ओड्नु, पुषमा लठ्ठी टेक्नु।
• बिहान साझको घुमाई, विना पैसाको दबाई।
• चाहिए पाइँदैन, पाइए चाहिँदैन।
• टेकेको लठ्ठी, चढेको भर्‍याङ, तरेको पुल बिर्सने मान्छेको पछि अस्तित्व नै समाप्त हुन्छ।
• अह्राउन जान्ने धेरै भए गर्न जान्ने कोही भएनन्।
• बुद्धि जति हुन्छ, भाग्यपनि त्यति नै हुन्छ।
• जति महान उती नै विनम्र ।