...........कुनै चाहेका कुनै अनिच्छित।
जब ७,८ कक्षामा पुगियो, त्यतिबेलाको सपनाको स्तर फेरी छुट्टै हुँदोरहेछ । मलाई सम्झना आउने त्यतिबेलाका सपना प्राय तनावी र स्कुल सँग सम्बन्धित हुन्थे। कहिले झोला लिनै भुल्ने अनि त्यसैमा ढिलो पुग्ने, कहिले खाली झोला मात्र लिने त कहिले साईकल नै स्कुलमा छोडेर आधी बाटोसम्म हिड्दै साथीहरुसँग गईदिने, फेरी स्कुल फर्किने- साईकल लिन। कहिले फेरी पोशाक बिनै स्कुल गइदिने , कहिले सर्ट बिनै गइदिने जस्ता सपनाले वास्तविक जीवनको बिहानी प्रहरमा साह्रै तनाव दिनुका साथै हँसाउने पनि गर्दथे। ती सपना अहिले एक्लै आफूले सम्झदा मनमा एक किसिमको तरङ्ग सिर्जित हुन्छ र अनायासै मुहार मुस्काउन थाल्छ।
अन्त्यमा,
सपनालाई लिएर समाजमा विभिन्न किसिमका रुढी सोचहरु व्याप्त छन् जसले समाजमा मात्र होइन, डिजीटल संसारमा(युट्युव, फेसबुक आदि) पनि व्यापकता पाइरहेको छ।म के भन्न चाहन्छु भने सपना एउटा अचेतन अवस्थाको हामीले देख्ने दृश्य हो जसले सचेतन अवस्थामा हामीलाई सुखी र दुखी दुवै बनाउन सक्ने सामर्थ्य राख्दछ । यदि सपनालाई वास्ता गरेनौं भने हामीलाई केही असर गर्दैन तर रुढी सोच तिर लाग्यौ भने भोलि बिहान हामी मात्र दुखी बन्छौं। त्यसैले सपना त निरन्तरको प्रक्रिया हो आयो गयो भन्ने सोच राखी त्यसकै पछि नलागेर आफ्नो कार्यमा , जिम्मेवारीका साथ दृढ बनी सकरात्मक सोच लिएर कम चिन्ता, चिन्तन बढी गरेर निरन्तर कर्मपथमा लागी रहौँ।
महाकवि देवकोटाको,
के हो ? ठूलो जगतमा ? पसिना विवेक
उद्देश्य के लिनु ? उडी छुनु चन्द्र एक।
भन्ने उक्तिलाई मनन गरी ठूलो सपना देखौं वास्तविक सचेतन अवस्थामा नै , अचेतन अवस्थाको सपनाको तनाव लिनै पर्दैन।
आफ्ना पनि रमाइला केही सपना लेख्न नभुल्नुहोला नि कमेन्ट बक्समा ।।।
सकरात्मक सोच राखौं, खुसी बनौं, सन्तोष रहौं, सपनाको फलको पछि नलागौं।।
समाप्त
पुरा भागका लागि
For full article, click below 👇👇👇👇👇👇👇👇
0 Comments:
Post a Comment